 |
|
BERLIJN
is zeker één van de meest dynamische Europese hoofdsteden van de
afgelopen jaren. Na de Duitse eenwording in 1990 is langs de voormalige
grens, in de twee centra van de stad en elders in Berlijn, veel in
beweging gekomen. Ondanks of juist door de recente bouwactiviteiten
zijn de verschillende politieke invloeden en ideologieën voor 1989
binnen de stedenbouw en architectuur in één stad nog duidelijk
zichtbaar. Voorbeelden hiervoor zijn onder meer de Karl-Marx-Allee
versus het Hansaviertel, Plattenbau-wijken versus binnenstedelijk wonen
in het kader van de IBA (bouwtentoonstelling), Kurfürstendamm versus
Friedrichstrasse.
Tot
de recentere ontwikkelingen behoren het nieuwe regeringskwartier met de
Reichstag en de Spreebogen, de Pariser Platz, het diplomatenkwartier
met uiteenlopende ontwerpen van nieuwe ambassades en uiteraard de
voormalig grootste bouwput van de stad - inmiddels het nieuwe
zakenkwartier -, de Potsdamer Platz. In het zuiden van de stad nodigt
het wetenschapspark Adlershof, met zijn vernieuwende architectuur voor
nieuwe technologieën rond een oud vliegveld (nu landschapspark), uit
voor een bezoek.
De jaren twintig van de vorige eeuw
hebben hun sporen achtergelaten in de vorm van kleurrijke tuinsteden,
arbeiderswijken met lage dichtheid en veel groen (o.m. ontworpen door
Bruno Taut). De "Plattenbau" kenmerkt de periode na de oorlog,
voornamelijk in het oosten van de stad. In de laatste jaren werd in de
Rummelsburger Bucht en in Spandau veel aandacht aan wonen aan water
besteed, maar ook aan binnenstedelijke woonconcepten zoals in de
Friedrichswerder. In Berlijn wordt op dit moment veel geëxperimenteerd
met woongebouwen in collectief particulier opdrachtgeverschap.
|